Okula Gitmek İstememe

Çocuğun birden bire bir gün okula gitmek istememesi, zorlamalar karşısında kaygılanması, paniğe kapılması, ağlaması, kusması, gitmemek için direnmesi, ısrarlara karşı koyamayıp yola çıktığında yarı yoldan dönmek istemesi, sınıftan çıkıp eve gitmek istemesi, bazen okuldan kaçması şeklinde gözlemlenebilen bir durumdur. Bazı çocuklar kaygılarına öğretmeninden korktuğu, arkadaşlarının kendisini rahatsız etmesi gibi temellendirmeler yaparken bazıları tanımlayamadıkları bir korkudan söz ederler. Aile bireylerine (çoğunlukla anne) bağımlı hale gelir, onun peşini bırakmazlar. Kaygı arttıkça evde de huzursuzlaşır, hiçbir şeyle kendilerini oyalayamaz hale gelirler.

Okul korkusunun ortaya çıktığı aileler birbirlerine bağlı ve bağımlı ailelerdir ve temelde genellikle anneden ayrılma korkusu yatar. Bu ailelerin etkileşimleri incelendiğinde bu bağlılığın ve bağımlılığın dolayısı ile anksiyetenin farkında olmadan aile tarafından desteklendiği gözlemlenmiştir. Okul fobisi yaşayan çocuklar genelde performans kaygısı yaşayan, uslu, uyumlu, onay beklentisi yüksek çocuklardır.

Tedavi

Okula gitmediği için çocuk suçlanmamalıdır. Çocuğa durumun birçok çocukta görülebildiği, tedavi edilebileceği anlatılmalıdır. Çocuğun güveni kazanıldıktan sonra okula gitmesi gerektiği, eğer devam etmezse derslerinde geri kalacağı için başka korkular yaşayacağı ifade edilebilir. Çocukla davranış ve oyun terapisi çalışmaları sürdürülürken aile terapisinden de yararlanılır. Yaş ne kadar küçükse tedaviye yanıt o kadar iyidir.